Coschap in Manipal
Blijf op de hoogte en volg Beau
01 Februari 2016 | India, Manipala
Na drie weken hier in Manipal is het hoog tijd om jullie weer eens bij te praten!
Bij aankomst met de slaaptrein werden we door de universiteit volledig in stijl opgehaald met een gele schoolbus. Deze bracht ons naar het hostel op de campus waar we acht weken verblijven. Er is een apart vrouwen- en mannenhostel speciaal voor internationale studenten. Hierin hebben we een nette éénpersoonskamer met een eigen badkamer. Dit viel dus zeker niet tegen! Wat wel even wennen is, is de avondklok waar je je aan dient te houden. Om vijf voor 12 gaan er fluitjes af op de campus en om 12 uur moet je binnen zijn. De cafés in de buurt houden hier ook rekening mee dus je moet zorgen dat je op tijd bent als je nog even een biertje wilt drinken.
De eerste dag coschap is opgegaan aan regelwerk; het hostel betalen, een Indiase simkaart kopen, wifi regelen, een witte jas, een sport abonnement, etc. Dinsdag ben ik voor het eerst naar de afdeling oogheelkunde gegaan in het ziekenhuis. Daar werd ik niet verwacht, maar na wat papieren nazoeken zagen ze toch mijn naam staan. Mijn rooster zou ik later krijgen, maar ik kon wel alvast mee gaan kijken. En mee kijken is wat ik nog steeds doe. Natuurlijk is er een taalbarrière dus kan je veel patiënten niet zelf vragen stellen, maar ook simpele onderzoekjes laten ze je niet zelf doen. Gelukkig zijn er een aantal aardige studenten die dingen voor me vertalen en het is interessant om de verschillen te zien in omgang met patiënten en collega's. De twee professoren op de afdeling komen vaak pas rond 10.00 uur aan op de poli en zeggen soms niks tegen je. Na een aantal keer vriendelijk vragen, willen ze gelukkig wel wat uitleg geven over de aandoening van de patiënt. Ik denk dat dit vooral komt door de duidelijke hiërarchie in het ziekenhuis. Om de dag mogen we op de operatiekamer meekijken en het collegeprogramma is weer begonnen dus dat is leuk voor de afwisseling! Naast het ziekenhuis is er nog genoeg tijd over om in het hypermoderne sportcentrum te gaan sporten of om iets anders te gaan doen met de andere Nederlandse co-assistenten.
Vanuit Manipal kun je met de bus naar het strand en dit hebben we het eerste weekend gedaan. Het tweede weekend zijn we met alle Nederlanders naar Goa gegaan. Op zaterdag zijn we daar gaan canyoningen. Je volgt dan een rivier door de jungle waarbij je van rotsen in watervallen kan springen en waarbij je moet abseilen. Met mijn hoogtevrees wel erg spannend, maar super leuk om een keer gedaan te hebben! De rest van het weekend hebben we lekker aan het strand doorgebracht en we zijn op stap geweest, zonder avondklok dit keer! De weekenden zijn dé kans om nog wat meer van India te zien en daarom zijn we dit weekend met de slaaptrein naar Mysore gegaan. De trein zat vol met kakkerlakken dus na een wat minder goede nacht hebben we daar het prachtige paleis bekeken, zijn we over de markten gelopen en hebben we de zonsondergang op een speciaal uitzichtpunt bekeken.
Niet om jullie jaloers te maken, maar ik schrijf deze blog vanaf mijn handdoekje op het strand bij Manipal. Ik heb dus zeker niks te klagen hier en kijk uit naar de komende weken!
Tot snel allemaal en wat leuk om jullie lieve reacties te lezen!
Bij aankomst met de slaaptrein werden we door de universiteit volledig in stijl opgehaald met een gele schoolbus. Deze bracht ons naar het hostel op de campus waar we acht weken verblijven. Er is een apart vrouwen- en mannenhostel speciaal voor internationale studenten. Hierin hebben we een nette éénpersoonskamer met een eigen badkamer. Dit viel dus zeker niet tegen! Wat wel even wennen is, is de avondklok waar je je aan dient te houden. Om vijf voor 12 gaan er fluitjes af op de campus en om 12 uur moet je binnen zijn. De cafés in de buurt houden hier ook rekening mee dus je moet zorgen dat je op tijd bent als je nog even een biertje wilt drinken.
De eerste dag coschap is opgegaan aan regelwerk; het hostel betalen, een Indiase simkaart kopen, wifi regelen, een witte jas, een sport abonnement, etc. Dinsdag ben ik voor het eerst naar de afdeling oogheelkunde gegaan in het ziekenhuis. Daar werd ik niet verwacht, maar na wat papieren nazoeken zagen ze toch mijn naam staan. Mijn rooster zou ik later krijgen, maar ik kon wel alvast mee gaan kijken. En mee kijken is wat ik nog steeds doe. Natuurlijk is er een taalbarrière dus kan je veel patiënten niet zelf vragen stellen, maar ook simpele onderzoekjes laten ze je niet zelf doen. Gelukkig zijn er een aantal aardige studenten die dingen voor me vertalen en het is interessant om de verschillen te zien in omgang met patiënten en collega's. De twee professoren op de afdeling komen vaak pas rond 10.00 uur aan op de poli en zeggen soms niks tegen je. Na een aantal keer vriendelijk vragen, willen ze gelukkig wel wat uitleg geven over de aandoening van de patiënt. Ik denk dat dit vooral komt door de duidelijke hiërarchie in het ziekenhuis. Om de dag mogen we op de operatiekamer meekijken en het collegeprogramma is weer begonnen dus dat is leuk voor de afwisseling! Naast het ziekenhuis is er nog genoeg tijd over om in het hypermoderne sportcentrum te gaan sporten of om iets anders te gaan doen met de andere Nederlandse co-assistenten.
Vanuit Manipal kun je met de bus naar het strand en dit hebben we het eerste weekend gedaan. Het tweede weekend zijn we met alle Nederlanders naar Goa gegaan. Op zaterdag zijn we daar gaan canyoningen. Je volgt dan een rivier door de jungle waarbij je van rotsen in watervallen kan springen en waarbij je moet abseilen. Met mijn hoogtevrees wel erg spannend, maar super leuk om een keer gedaan te hebben! De rest van het weekend hebben we lekker aan het strand doorgebracht en we zijn op stap geweest, zonder avondklok dit keer! De weekenden zijn dé kans om nog wat meer van India te zien en daarom zijn we dit weekend met de slaaptrein naar Mysore gegaan. De trein zat vol met kakkerlakken dus na een wat minder goede nacht hebben we daar het prachtige paleis bekeken, zijn we over de markten gelopen en hebben we de zonsondergang op een speciaal uitzichtpunt bekeken.
Niet om jullie jaloers te maken, maar ik schrijf deze blog vanaf mijn handdoekje op het strand bij Manipal. Ik heb dus zeker niks te klagen hier en kijk uit naar de komende weken!
Tot snel allemaal en wat leuk om jullie lieve reacties te lezen!
-
01 Februari 2016 - 19:11
Angela:
Leuk om te lezen weer en er ook beelden bij te hebben. Voor Fenne alvast een hele fijne verjaardag deze week! Maak er een mooie dag van! En ik ga aftellen, tot over 10 dagen!! -
01 Februari 2016 - 19:13
José Tax:
Hoi Beau,
Wat heb je toch alweer veel mooie dingen gezien. En zo te zien heb je het heel gezellig daar. En dan dat weer. Wij hebben hier veel wind en regen dus geniet er in je vrije tijd maar lekker van. Nog even en mama en Rachelle kunnen ook eindelijk zien waar jij verblijft. Heel veel plezier en ik hoop dat het ondanks de grote verschillen met Nederland toch een waardevolle stage is. Gr José -
01 Februari 2016 - 22:21
Rachelle:
Hee zusje!
Leuk om weer een verslag te lezen, ik ben blij dat je het zo naar je zin hebt!
En ik vind het heel knap dat je je hoogtevrees aan de kant hebt gezet voor het abseil-avontuur!
Geniet van alles wat je meemaakt, want het vliegt voorbij.
Ik kan niet wachten tot ik daar ben! Nog maar 10 nachtjes slapen en we zitten in het vliegtuig! :)
Tot dan! -
02 Februari 2016 - 18:06
Bennicio & Luciano Toni Aqua:
Lieve beau,
Wat een prachtige avonturen maak je daar toch mee. En wat knap dat je je angsten overwonnen hebt en de jungle-allure ingedoken bent. Mijn vrouw zei ook altijd: 'beter een keer te weinig van de springplank, dan een keer te veel vanaf de glijbaan'. Daarmee wilde ze aangegen dat niet alleen de gloeilampen, maar ook de omhulsels van de tandpasta-tubes het recht hebben op een eerlijke beoordeling tijdens de winterspelen. Enfin, m'n vrouw had het uiteraard ook niet altijd bij het juiste eind, maar ze had wel de touwtjes in handen en de broek aan.
Heb je alonso alberto al gevonden?
Ik wacht met trots op de volgende update van jou. Je bent een topper en dat weet je.
Lieve groeten,
Toni en B -
02 Februari 2016 - 18:07
Bennicio & Luciano Toni Aqua:
Lieve beau,
Wat een prachtige avonturen maak je daar toch mee. En wat knap dat je je angsten overwonnen hebt en de jungle-allure ingedoken bent. Mijn vrouw zei ook altijd: 'beter een keer te weinig van de springplank, dan een keer te veel vanaf de glijbaan'. Daarmee wilde ze aangegen dat niet alleen de gloeilampen, maar ook de omhulsels van de tandpasta-tubes het recht hebben op een eerlijke beoordeling tijdens de winterspelen. Enfin, m'n vrouw had het uiteraard ook niet altijd bij het juiste eind, maar ze had wel de touwtjes in handen en de broek aan.
Heb je alonso alberto al gevonden?
Ik wacht met trots op de volgende update van jou. Je bent een topper en dat weet je.
Lieve groeten,
Toni en B -
02 Februari 2016 - 18:07
Bennicio & Luciano Toni Aqua:
Lieve beau,
Wat een prachtige avonturen maak je daar toch mee. En wat knap dat je je angsten overwonnen hebt en de jungle-allure ingedoken bent. Mijn vrouw zei ook altijd: 'beter een keer te weinig van de springplank, dan een keer te veel vanaf de glijbaan'. Daarmee wilde ze aangegen dat niet alleen de gloeilampen, maar ook de omhulsels van de tandpasta-tubes het recht hebben op een eerlijke beoordeling tijdens de winterspelen. Enfin, m'n vrouw had het uiteraard ook niet altijd bij het juiste eind, maar ze had wel de touwtjes in handen en de broek aan.
Heb je alonso alberto al gevonden?
Ik wacht met trots op de volgende update van jou. Je bent een topper en dat weet je.
Lieve groeten,
Toni en B -
02 Februari 2016 - 18:08
Bennicio & Luciano Toni Aqua:
Lieve beau,
Wat een prachtige avonturen maak je daar toch mee. En wat knap dat je je angsten overwonnen hebt en de jungle-allure ingedoken bent. Mijn vrouw zei ook altijd: 'beter een keer te weinig van de springplank, dan een keer te veel vanaf de glijbaan'. Daarmee wilde ze aangegen dat niet alleen de gloeilampen, maar ook de omhulsels van de tandpasta-tubes het recht hebben op een eerlijke beoordeling tijdens de winterspelen. Enfin, m'n vrouw had het uiteraard ook niet altijd bij het juiste eind, maar ze had wel de touwtjes in handen en de broek aan.
Heb je alonso alberto al gevonden?
Ik wacht met trots op de volgende update van jou. Je bent een topper en dat weet je.
Lieve groeten,
Toni en B -
08 Februari 2016 - 22:36
Jacqueline:
Hoi Beau,
Weer een mooi verslag. Wat een spannende avonturen allemaal. Wel jaloers op die strandtemperaturen, hier moet je oppassen dat je niet uit je broek waait. Zal wel anders zijn hé! Co-schappen lopen in plaats van de polonaise. Nog veel plezier, maar dat komt vast goed. Groetjes Jacqueline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
